1. Minder aerodynamica
Het grootste probleem in de hedendaagse Formule 1 is de grote hoeveelheid aerodynamica die op de auto zit. Een voorvleugel is simpel als hij uit 5 laagjes bestaat en de achtervleugel moeten ook een aantal gleuven zitten om een zo'n optimaal mogelijk presteren van de auto mogelijk te maken. Het ziet er snel uit, het is ook daadwerkelijk snel, maar maakt het ook ontzettend moeilijk om vlak achter elkaar te zitten.
Toen ik begon met actief Formule 1 volgen (2004), bestond een gecompliceerde voorvleugel uit 3 horizontale delen. Geen rare flapjes, geen gekke uitsteeksels, een relatief kale voorvleugel. Nu wil ik niet sentimenteel doen dat 2004 zo'n spannend seizoen was, maar in vergelijking met nu waren die auto's veel simpeler.
2. Terugkeer van het tanken bij pitstops
Ook mis ik het tanken van de bolides bij pitstops. En dan heb ik het niet over de geweldige fik die je dan zo nu en dan ziet of de blunders met het wegrijden mét brandstofslang. Nee, ik heb het dan over de geweldige toevoeging die het kan hebben aan een strategie in een wedstrijd. Zo kun je spelen met brandstofniveaus en dat in combinatie met de beschikbare banden kan het een groot voordeel opleveren: Een korte stint pushen op een zacht setje banden of consolideren met veel brandstof en een harde band. Die flexibiliteit mis ik in het hedendaagse Formule 1 veld, waarin iedereen met vergelijkbare hoeveelheden brandstof rijdt en er op dat vlak geen verschil gemaakt kan worden. Dat is jammer, want een strategisch schaakspel is soms ook datgene wat een wedstrijd leuk maakt.
Het voorbeeld wat ik graag gebruik, is de Franse GP in 2004 (Zie Youtube video voor een korte highlight). Dat was een wedstrijd die op strategie gewonnen werd: Michael Schumacher die ervoor koos om met 4(!) pitstops de wedstrijd uit te rijden, daar waar Fernando ging voor een driestopper. Door Schumacher achter Alonso weg te halen, kon Schumacher zijn tempo rijden (Tempo dat hoger lag dan dat van Alonso) en uiteindelijk bij zijn laatste pitstop Alonso met enkele seconden definitief verschalken.
3. Maximaal drie verschillende slicks voor het hele seizoen
Een ander punt wat wellicht beter kan, is om een maximum van 3 soorten slicks te hanteren. De regenboog aan banden die nu gebruikt gaan worden in 2018, is om gek van te worden. Er moeten 3 compounds komen, waarin ook de slijtage ontzettend afwijkt per band: De zachte band die heel hard slijt, een harde band die (eigenlijk) veel te hard is met weinig slijtage en een medium die daar precies tussen zit. In het laatste weekend van de Formule 2, in Abu Dhabi, kon je het goed zien: De Vries en Leclerc konden een paar rondjes trappen met hun nieuwe banden, daarna takelde die banden héél snel af. Dat zou een geweldige toevoeging zijn voor de Formule 1.
4. Weg met het limiet aan motoren (in zekere mate)
Het vierde puntje heeft betrekking op de regel van een maximaal aantal power units per seizoen. Voor komend seizoen mag een team maximaal 3 onderdelen per gebied gebruiken, daarna krijgt een rijder er een gridstraf voor. Dit is toch totale waanzin: De power unit is veel te complex aan de ene kant, aan de andere kant daardoor ook ontzettend duur. Laat het motorisch gewoon simpel en dichtbij de straat blijven, daar is de Formule 1 veel beter mee af. Hetgeen wat in de Formule 1 wordt gebruikt, moet ook in de straatauto toegepast kunnen worden. And let's face it: De technologie van de MGU-H zal vermoedelijk nooit in een straatauto worden toegepast, puur en alleen om het feit dat het zoveel kost in de toepassing.
Toch moet het limiet niet helemaal worden geschrapt: Maak de regel zo dat er (bijvoorbeeld) 3 wedstrijden met een motor moet worden gedaan, Als een motor binnen 3 wedstrijden kapot gaat, komt er een straf.
5. Hardere track-limits
Het laatste punt zit hem in het 'Track Limit' gezeur: Coureurs proberen ten alle tijden de snelst mogelijke lijn te pakken, ongeacht of dat op de baan is of op de stroken asfalt naast de baan. Zo werd Max Verstappen in Amerika bestraft voor het afsnijden van de baan aan de binnenkant, een aantal coureurs bleef onbestraft voor een te wijde lijn.
De makkelijkste manier waarop dit tegengegaan kan worden, is door simpelweg de strook asfalt (deels) te vervangen door gras. Hierdoor ontmoedig je coureurs om te wijd te gaan, omdat de rotzooi op de banden je meer zal kosten als wat je gewonnen hebt (Buiten het feit dat gras niet de grip kan bieden die het asfalt een coureur geeft). Vroeger werd een racebaan omringt door gras en grindbakken, tegenwoordig is de directe omheining van de baan ook van (gekleurd) asfalt.
Dit waren mijn 5 ideeën voor een spannendere Formule 1. Ben jij het eens met de ideeën of zijn er andere manieren om het beter te maken? Let me know!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten